ضرغامیان (1380) در کتابهای آموزشی دوره آموزش زبان فارسی از مبتدی تا پیشرفته در درسهای مربوط به آموزش زمان، ابتدا در جملهای الگوی زمان موردنظر را میآورد و سپس تصویر مربوط به همان جمله را ارائه میکند. قرار دهیم که آن احساس را روشن میسازد، در آن نفوذ میکند و تغییرش میدهد» (همان). به دیگر سخن، این روش در ایجاد ارتباط بین ساختار و توانایی کاربرد زبان ناتوان است (همان). این افراد توانایی توصیف کردن تجارب و آرزوهای خود را دارند و میتوانند موضوعات مورد علاقهی خود را به بحث بگذارند. به عبارتی، زبانآموز باید توانایی کاربرد زبان را بهدستآورد. زبانآموزی که براساس روش ساختاری زبان را یاد گرفته است به درستی تولید زبان توجه دارد، چرا که همواره خطاهای خود را تصحیح میکند. همچنین شما میتوانید در مرکز ما با مشاوره مدیریت و اساتید زمان های مناسبی را برای آزمون های آزمایشی خود انتخاب کنید تا تجربه ی واقعی آزمون را داشته باشید. جای تعجب است که چندان منابع مناسبی در زبان انگلیسی برای آمادگی آزمون TestDaF وجود ندارد. گرینبرگ در همگانی شماره 35 میگوید هیچ زبانی وجود ندارد که در آن مشخصه جمع، هیچ تکواژگونه غیرصفری نداشته باشد، اما زبانهایی وجود دارند که در آنها مشخصه مفرد تنها توسط نشانه صفر بیان میشود.
آزمون تعیین سطح زبان هفتم
مثلاً در زبانی چون چینی زمان دستوری در فعل بازنمایی نمیشود، ولی در زبانهای فارسی و انگلیسی و بیشتر زبانهای هند و اروپایی زمان دستوری در فعل بازنمایی میشود. البته زمان در فرهنگها و زبانهای مختلف به صورتهای متفاوت درک میشود. در مواردی که هدف آموزش زبان توسعه توانش زبانی باشد، از طرح درس ساختاری استفاده میشود که در این موارد صورتهای زبانی مبنا قرار میگیرد و کارکردها بر اساس آن تعیین میشود (کرنکه،1987: 18). روش ساختاری به تنهایی یا با تلفیق با دیگر روشها، هنوز یکی از رایجترین طرح درسها در آموزش زبان است، زیرا ساختار یا دستور عمومیترین عنصر توانش ارتباطی است. اگر مهمترین هدف از یادگیری زبان دوم را ایجاد ارتباط در نظر بگیریم، رویکرد ارتباطی در آموزش زبان بهترین گزینه به نظر میرسد. این روشهای آموزش سنتی که برای آموزش فارسی به فارسیزبانان به کار می روند، کمک چندانی به فارسیآموز خارجی نمیکنند و آنها را فقط با نام و ساخت زمانهای فارسی آشنا میکنند، حال آنکه هدف آموزش زبان دوم و خارجی آموزش چگونگی ایجاد ارتباط و کاربرد درست زبان در موقعیتهای واقعی است.
صفارمقدم (1382) در کتاب فارسی عمومی 1 (ساختارهای پایه) شیوهای مشابه پورنامداریان اتخاذ میکند که فقط مثالهای آن متفاوت است. تمرینهایی که در این کتاب برای یادگیری زمانهای فارسی آمدهاست، به این صورت است که از زبانآموز خواسته شده تا ترجمه فارسی جمله انگلیسی را بنویسد. گوئی یکی از دستاوردهای پراهمیت برای هر اندیشمند و صاحب نظر ِجامعهشناسی، در کنار نظریهپردازی، ابداع مفاهیم متناسب با نظریه و مدل پیشنهادی خود است. او قواعد و ساختارهای زبان را خوب میداند و البته معلم نیز به زبانآموز برای تولید درست صورتهای زبانی بازخورد میدهد تا زبانآموز هم مطابق آن قواعد گفتار خود را تصحیح کند. زمان فعل در رساندن معنی جمله نقش بسیار مهمی دارد و از دیدگاه منظورشناختی جابهجاکردن زمان فعلها خود بیانگر معانی خاصی در جملههای مختلف است که گویشوران زبان در موقعیتهای گوناگون به کار میبرند (ملک زاده، 1374 : 107). زمان اصلی فعلها در بیشتر زبانها و ازجمله فارسی فزون از سه زمان گذشته، حال یا آینده نیست (همان). در پردازش رسمالخط زبان فارسی، با توجه به قرابتی که با رسمالخط عربی دارد، همواره در نگارش تعدادی از حرفها مشکل کاراکترهای عربی معادل وجود دارد.
۳. چه نوع روابط معنایی (هممعنایی، شمول، تضاد) میان واژگان این میدان وجود دارد؟ نتایج و بررسی در این سطح (تجزیه و تحلیل) با پژوهش یارمحمدیان، آرمند و زارعی (1389) همسویی و مطابقت دارد و با پژوهش جعفری (2012) همسو نیست. منظور وی از این که محتوای فهم شده را میتوان مطالعه (بازنگری و پژوهش) کرد، این است که موضوع انتزاع شده را میتوان آزمود و ویژگیهای آن را مشخص ساخت و دامنه و گستره آن را معین و معلوم کرد. روش ساختاری آموزش زبان را زبانشناس برجستهای به نام پالمر در سال 1920 پایهریزی کرد. دانش محض زبانی، توانش ارتباطی زبانآموز را در بافتها و موقعیتهای مختلف تقویت نخواهد کرد و نتیجه آموزش زمانهای فارسی بر اساس فعالیتهای غیرارتباطی و عاری از پیوند بین ساخت، معنی، و کاربرد به استفاده نادرست و نابجای زمانهای فارسی و سردرگمی زبانآموز در یادگیری زمانهای فارسی میانجامد. اما بسیاری از زبان آموزان نه تنها وقتشان بلکه هزینه های گزافی را به پای آموزش ریختند؛ دریغ از پیشرفت چشمگیر.
تعیین سطح زبان American English File